Minggu, 04 November 2012

Insomnia - Craig David

I never thought that I’d fall in love, love, love, love
But it grew from a simple crush, crush, crush, crush
Being without you boy, I was all messed up, up, up, up
When you walked out, said that you’d had enough-nough-nough-nough
Been a fool, boy I know
Didn’t expect this is how things would go
Maybe in time, you’ll change your mind
Now looking back i wish i could rewind
Because i can’t sleep til you’re next to me
No i can’t live without you no more
Oh i stay up til you’re next to me
Til this house feels like it did before
Feels like insomnia ah ah, Feels like insomnia ah ah
Feels like insomnia ah ah, Feels like insomnia ah ah
Remember telling my boys that I’d never fall in love, love, love, love
You used to think I’d never find a boy I could trust, trust, trust, trust
And then you walked into my life and it was all about us, us, us, us
But now I’m sitting here thinking I messed the whole thing up, up, up, up
Been a fool, boy I know
Didn’t expect this is how things would go
Maybe in time , you’ll change your mind
Now looking back i wish i could rewind
Ah, i just can’t go to sleep
Cause it feels like I’ve fallen for you
It’s getting way too deep
And i know that it’s love because

All About Us - Tatu

They say, they don't trust,
You, me, we, us,
So we'll fall if we must,
Cause it's you, me,
And it's all about,
It's all about

It's all about us, all about us
It's all about, all about us
All about us
There's a theme that they can't touch
'Cause you know (us)

It's all about us, all about us
It's all about, all about us
All about us
Run away if we must
'Cause you know (us)

It's all about us (It's all about us)
It's all about love (It's all about us)
In you I can trust (It's all about us)
It's all about us

If they hurt you,
They hurt me too,
So we'll rise up,
Won't stop,
And it's all about,
It's all about,

It's all about us, all about us
It's all about, all about us
All about us
There's a theme that they can't touch
'Cause you know (us)

It's all about us, all about us
It's all about, all about us
All about us
Run away if we must
'Cause you know (us)

It's all about us (It's all about us)
It's all about love (It's all about us)
In you I can trust (It's all about us)
It's all about us

They don't know,
They can't see,
Who we are,
Fear is the enemy,
Hold on tight,
Hold on to me,
'Cause tonight,

It's all about us,
It's all about, all about us
There's a theme that they can't touch
'Cause you know (us)

It's all about us, all about us
It's all about, all about us
All about us
There's a theme that they can't touch
'Cause you know (us)

It's all about us, all about us
It's all about, all about us
All about us
Run away if we must
'Cause you know (us)

It's all about us (It's all about us)
It's all about love (It's all about us)
In you I can trust (It's all about us)

Kupilih Dia - Cokelat

Intro : Em Bm Am

C          Am                Em
Masih terbayang…hangat senyummu
C          Am             Em
Takkan terulang…di malam ini

(*)
F          C        Am        G
Mungkin ku tak lagi…bisa bersama
F        C       G
Ku tetap memilih dia…

Reff 1 :
E       B
Maafkan oh kasih
  A          E
Kuharus memilih
E       B
Walau kuakui
   A            E
Ku s’lalu rindu…indah bayangmu

Intro : Em Bm Am

C          Am          Em
Kadang terasa…sesak di dada
C          Am          Em
Ku harus kuat…lupakan asa…

Back to : (*)

Reff 2 :
E       B
Maafkan oh kasih
  A          E
Kuharus memilih
E       B
Walau kuakui
  A          E
Kurindu hadirmu…

Intro :
E B A B
E B A Am

Back To : Reff 1 (2x)

A Thousand Years

(Verse 1) Heart beats fast Colors and promises
How to be brave How can I love when I'm afraid
To fall But watching you stand alone
All of my doubt Suddenly goes away somehow
One step closer
(Chorus) I have died everyday waiting for you
Darlin' don't be afraid I have loved you for a Thousand years
I'll love you for a Thousand more
(Verse 2) Time stands still beauty in all she is
I will be brave I will not let anything Take away
What's standing in front of me Every breath, Every hour has come to this
One step closer
(Chorus) I have died everyday
Waiting for you Darlin' don't be afraid I have loved you for a Thousand years I'll love you for a Thousand more
And all along I believed I would find you Time has brought Your heart to me I have loved you for a Thousand years I'll love you for a Thousand more
One step closer One step closer
(Chorus) I have died everyday Waiting for you Darlin' don't be afraid, I have loved you for a Thousand years I'll love you for a Thousand more
And all along I believed I would find you Time has brought Your heart to me I have loved you for a Thousand years I'll love you for a Thousand more

SAYEMBARA KASI


Saking polokramanipun kalian Dewi Setyowati,Sang Noto Santanu kagungan putra kalih. Inggih puniko Chitrangganda kaliyan Wichitrawirya.

Chitrangganda gugur wonten ing peperangan, amargi panjenenganipun gugur tanpo peputra lajeng ingkang rayi Wichitrawirya ingkang dipun wisudho dados ratu utawa Noto dampar keprabon penjenenganipun dereng akhir dewasa. Lajeng tampuk pemerintahan kagem sakwetawis dipun lenggahi utawi keasto dening rokokewalonipun, inggih puniko Dewabroto utawi Bhisma. Dumugi titi manci wekdal Wichitrawirya sasampunipun cekapakhir dewasa kagem polokrama, Bhisma madosaken calon garwa inggkang pentes kagem rayinipun.

Sawetawis puniko, wonten ing keraton Giyantipura, wekdal puniko saweg dipun wontenaken sayembara, Raja Darmohumbara, Raja Keraton Giyantipuro kepingin madosi calon garwo kagem tetigo putrinipun, inggih puniko Amba, Ambika Lan Ambalika.

Jumbuh kaliyan padatan utawi adat sabenipun kaum bangsawan wonten ing wekdal puniko, lajeng dipun wontennaken sayembara arupi perang tanding antawisipun para putra utawi admajanipun Raja utawi para Pangeran ingkang pikantuk kaunggulan utawi kemenangan wontenipun sayambara puniko ingkang dipun anggep pantes pikantuk tetigo putri kedaton Giyantipura puniko.

Bhisma hamutusaken kagem nderek sayembara puniko supados waged hamboyong putri Raja Darmohumbara kagem ingkang rayi.

Wonten dinten sayembara, ing alun-alun kedaton Giyantipura saryo ngempal putra-putra Raja saking sedoyo keraton ingkang wonten ing laladan siti Hindustan lan sak kiwo tengenipun. Piyambakipun sedoyo sami kagungan sedyo badhe nglaman sekar kedaton ingkang misyuwur soho kawentar Sulistyoning warni soho kawibawanipun.

Amargi wonten wanodyo ingkang dipun rebutaken, sayembara puniko dipun wontenaken soho dipun gelar sarono ageng-agengan. Sinaoso rawuh kanti kreteg pikajengan ingkang ageng, kathah ke mawon para pangeran ungkang kagungan raos khawatir, ajrih nandhang wirang awit mbokbilih gagal unggul sayembara, langkung-lakung naliko pirsa Bhisma rawuh ing madyaning sayembara. Bhisma misuwur utawa kawentar kasektianipun soho kelimpatanipun migunaaken sawarnining gegaman utawi senjoto perang.

Kejawi puniko, amargi kesetiaanipun soho kateguhan manahipun , sedoyo tiyang remen dumateng piyambaipun. Sekawit putro kedaton nyongko Bhisma rawuh namung badhe anyekseni twinamprisani lampahing sayembara, awit sedoyo piyayi utawi sedoyo tiyang mangertosi panjenenganipun angedalaken sumpah utawi prasetyo janji kagem mboten badhe polo kromo.
Mboten wonten ingkang nginten menawi Bhisma rawuh kagem maksud ingkang sami, soho mboten wonten ingkang mangertosi panjenenganipun rawuh nglabeti kadangipun taruna, wichitrawirya.

Para putra Raja utawa Pangeran puniko klisikan, ngendikaaken Bhisma. Wonten salah setunggaling priyagung ngendika “ Panjenenganipun panci keturunanipun Bharata ingkang sakti soho wocaksono, emanipun sepisan piyambaipun kesupe dumateng awakipun piyambak. Mboten sadar yen sampun sepuh soho kesupen dumateng prasetyonipun utawi sumpahipun kagem gesang tanpo polokrama. Kagem punopo panjenenganipun nderek utawi nglabeti sayembara puniko ?”

Putri – putri Dharmahumbara ingkang badhe milih calon sisihanipun utawi garwa. Para putri-putri sami mboten nggatosaken kerawuhanipun Bhisma. Panjenenganipun sedoyo nganggep Bhisma pemuda sepuh ingkang mboten nyengsemaken. Putri-putri puniko sedoyo mboten wonten ingkang kerso mpresani tumuju Bhisma.

Bhisma rumaos ingkang dipun enyek lan dipun ledek, lajeng duko. Dipun tendang sedoyo pangeran rawuh supados perang tanding kaliyan Bhisma. Mboten wonten ingkang wantun nolak sinauso ngertosi sedoyo kemawon mboten mampu ngawonaken Bhisma puniko. Mboten wonten ingkang purun dipun wirangaken wonten ngarsanipun putri-putri ingkang sulistyo ing warno ingkang dadod gegayuhanipun para pangeran. Satunggal mboko setunggal sami tanding yuda nengsah bhisma, lan sedoyo sami kawon.

Sigro saksampunipun ngawonaken sedoyo putra raja ingkang nderek wonten sayambara puniko, Bhisma nyamber tetiga putri-putri sulistyoning warni puniko lan mbeto mlajar piyambaipin sedoyo kanti keretanipun ingkang misuwur sangt anggenipun gancang lampahing kreto puniko saenggo kados dene mabur nilaraken madyaning sayembara, tumuju Hastinapura. Bhisma mboyong Amba kleres wonten ing wanci Amba milih Salwa minangka garwanipun, nanging bab puniko mboten dipun mangertosi dening Bhisma lan Amba ajrih sanget anggenipun ngendika.

Sesarengan kaliyan tetiga rayinipun sanesipun inggih puniko Ambika, soho Ambalika dipun boyong dateng Hastipura kaliyan Bhisma supados dipun nikahaken kaliyan Wicitrawirya.kekalih rayi Amba polokromo kaliyan Wicitrawirya, nanging manah Amba kasep dumateng Salwa. Sesampunipun Amba ngaturi priksa menawi piyambakipun milih Salwa dados garwanipun, Wicitrawiryo rumaos mboten sahe kagem ntresnani wanito ingkang sampun klajeng ntresnani tiyang sanes. Lajeng panjenenganipun marengaken lan nglilani Amba kesah ngadep Salwa.

Pangumbaranipun Amba

Naliko Amba dumugi ing istana Salwa, piyambakipun dipun tolak amargi Salwa mboten kersa nggarwo kaliyan wanita ingkang sampun dipun robat saking panjenenganipun. Amargi Salwa sampun dipun kawonaken dening Bhisma, nulo Salwa rumaos yen ingkang pantes nggarwo utawi daup meniko Bhisma. Pramilo Amba dateng Hastipura kangge daup utawi nggarwo kaliyan Bhisma. Nanging Bhisma igkang sampun Prasetyo utawi sumpah kagem mboten badhe nggarwo sadangunipun gesang  lajeng nolak nggarwo kaliyan Amba. Wusananipun gesangipun Amba klontang – klantung wonten wono gung liwang – liwung. Piyambakipun mboten dipun tampi kaliyan Salwa, dipun tolak ugi kaliyan Bhisma. Wonten manahipun, tuwin kesengitan dumateng Bhisma, tiyang misahaken saking Salwa. Wonten ing wono tutupan, Amba pinanggih kaliyan Resi Hotrawahana, eyangipun. Sasampunipun mangertosi kadadosan ingkang dipun adepi Amba, sang resi nyuwun bantuan Bhisma Bargawa utawi Parasurawa guru Bhisma. Parasurawa mbujuk Bhisma supados kerso nggarwa Amba. Amargi Bhisma teras – terasan anggenipun nolak, Parasurawa dados duko lajeng nantang Bhisma pun ajak poncokoro utawi perang. Peperangn antawisipun Parasurawa mengsah Bhisma kedadosan kanthi seram lan wusananipun sasampunipun para dewa menggah saha paring ketingkasan permasalahan kasebat.

Sasampunipun parasurawa gagal anggenipun nglembak utawi mbujuk Bhisma, Amba piyambakipun nyuwun para dewa supados waged mangertosi Bhisma sedo. Sangmuko, putra dewa Sangkara   

Njedhul ing ngarsanipun Amba Sanambi maringaken sangsangan (kalung) sekar. Panjenenganipun ngendika menawi tiyang ingkang ngagem sangsangan (kalung) sekar kasebut badhe dados pamerjoyo utawi tiyang ingkang nyedani Bisma. Sasampunipun nampi peparingipun puniko, Amba lajeng kesah lelono kangge madosi kesatria/satrio ingkang kersa ngagem sangsangan sekaripun. Mesti wonten kasilipun awit kalung kasebat dipun paringaken dening dewa ingkang waged dipun pitados mboten wonten tiyang ingkang sagah ngagem sasampunipun mangertosi bilih tiyang ingkang kedah ngadepi inggih punika Bhisma nalika Amba manggihi Raja Drupada, panyuwunipun inggih dipun tolak amargi sang raja ajreh mengsah Bhisma. Wusananipun Amba mbucal sangsangan sekaripun dumateng tiyang wonten ing balai patemon Raja Drupada, sasampunipun punika lajeng piyambakipun kesah kanthi duka. Sangsangan sekar kasebat kajagi kanthi saestu lang mboten wonten ingkang wanton nyenggol utawi nggepok.
Sedanipun Amba
Kanthi sengitipun dumateng Bhisma, Amba nglampahi tapa semedi kanthi saestu wonten ing manahipun namung wonten kepinginan kangge mresani Bhisma seda. Amargi ketekunanipun, Dewa Sangkara njedhul kaliyan ngendika yen amba badhe prasetya dados pamerjaya Bhisma sang dewa uga ngendikaaken menawi sengitipun Amba dumateng Bhisma mboten badhe ical sasampunipun prasetya utawi janji. Sasampunipun midanget ketingkasan katerangan dawuh saking sang dewa, Amba ndamel dahana utawi geni, lajeng ngobar seliranipun piyambak.
Salebeting Cerita Sanes Wonten Katerangan Ngegrangi Sedanipun Amba
Kacariosaken bilih Bhisma lelono utawi ngumbara kagem manggihi Amba awit anggenipun  nolak kerono nanging Amba temtu nderekaken. Wusananipun Bhisma ngamang-amangi njemparing utawi panah kaarahaken dating Amba. Kangge ngajreh-ajrihi Amba supados piyambakipun inggal-inggal kesah. Ananging Amba mboten ajrih lan ngendika, “Dewabrata, kawula pikantuk kesenengan utawi pejah sedaya kula wau awit saking asta paduka, kawula lingsem menawi kedah wangsul dating panggenan tiyang sepuh kawula, utawinipun wangsul wonten pangayonan,” Bhisma kendel midanget pangandikanipun Amba. Dangu astanipun anggenipun mentang panah saengga astonipun kringeten. Panah utawi jemparingipun murca amargi astanipun teles lan lunyu jalaran kringeten. Panahipun lepas nimbus dadanipun Amba. Sigra Bhisma merban tatunipun sinambi nuwun ngguguk. Saderengipun dumugi prasetya, Amba pesen dumateng Bhisma, menawi piyambakipun badhe manjelma dados putra Raja Drupada, ingkang badhe nderek wonten paperangan angeng antawisipun kurawa kaliyang pandawa. Sesampunipun Amba nilar pesen dumateng Bhisma kangge pungksanipun, piyambakipun lajeng sirna marga layu utawi seda, dados dene sare ketingalanipun.
Lahir Utawi Mijil Malih Dados Srikandi
Wonten ing kagesangan salajengipun, Amba prasetya dados Srikandi, ingkang mbalani pandawa nalika perang wonten ing kurusetia. Srikandi inggih punika putri Raja Drupada saking Negara Pancala ingkang pinunjul. Nalika titiwanci lairpanjenenganipun wanita, nanging sasampunipun dewasa piyambakipun gantos dados priya awit saking piyambakipun yakso, utawi dewasa. Srikandi punikotiyang ingkang sagah ngagem sangsanganipun Dewa Sangkara minongko tanda manawi piyambakipun badhe merjaya Bhisma.

The Necklace Story


Mathilde Loisel was one of those pretty and charming girls born,and she let herself be married off to a little clerk in the Ministry of Education. One evening her husband came home with a large envelope in his hand, an invitation card:
"The Minister of Education and Madame Ramponneau request the pleasure of the company of Monsieur and Madame Loisel at the Ministry on the evening of Monday, January the 18th."
Instead of being delighted, she flung the invitation petulantly across the table, murmuring.
"Why, darling, I thought you'd be happy. You never go out, and this is a great occasion."
She looked at him out of furious eyes, and said impatiently: "And what do you suppose I am to wear at such a party?"

Her husband had not thought about it. But soon he had bright idea and exclaimed "Why don't you go and see Madame Forestier and ask her to lend you some jewels. "
She uttered a cry of delight. "That's true. I never thought of it."
Next day she went to see her friend. Madame Forestier went to her dressing-table, took and opened a large box. Her heart began to beat covetously. She discovered a superb diamond necklace. Her hands trembled as she lifted it. She fastened it round her neck, upon her high dress, and remained in ecstasy at sight of herself.

The day of the party arrived. She was the prettiest woman present, elegant, graceful, smiling, and quite above herself with happiness. All the men stared at her, inquired her name, and asked to be introduced to her. She left the party about four o'clock in the morning. Arriving at home, She took off the clothes. But suddenly she uttered a cry. The necklace was no longer round her neck. So her husband returned to the party to find the necklace but he had found nothing. His face lined and pale. "You must write to your friend," he said, "and tell her that you've broken the clasp of her necklace and are getting it mended. That will give us time to work and get money to replace the necklace"

She came to know the heavy work. She washed the plates, dirty linen, the shirts and dish-cloths, and hung them out to dry on a string. Every morning she took the dustbin down into the street and carried up the water, stopping on each landing to get her breath. She went to the fruiterer, to the grocer, to the butcher, a basket on her arm, haggling, insulted, fighting for every wretched halfpenny of her money. While her husband worked in the evenings at putting straight a merchant's accounts, and often at night he did copying at twopence-halfpenny a page. This life lasted ten years and they had enough money to to buy and replace the necklace.
She went to meet Madame Forestier.
"You remember the diamond necklace you lent me?. Actually I lost it"
"How could you? Why, Well, you meet me to return the necklace now?"
"Yes, I bring you another necklace just like it. And for the last ten years we have been working hard for it. You realise it wasn't easy for us; we had no money. Well, it's paid for at last, and I'm glad indeed."
Madame Forestier smiled in proud and innocent happiness. She deeply moved and said;
"Oh, my poor Mathilde! But mine was imitation. It was only worth at five hundred francs!"

The Zoo Job Story

One day a clown was visiting the zoo and attempted to earn some money by making a street performance. He acted and mimed perfectly some animal acts. As soon as he started to drive a crowd, a zoo keeper grabbed him and dragged him into his office. The zoo keeper explained to the clown that the zoo's most popular gorilla had died suddenly and the keeper was fear that attendance at the zoo would fall off. So he offered the clown a job to dress up as the gorilla until the zoo could get another one. The clown accepted this great opportunity.
So the next morning the clown put on the gorilla suit and entered the cage before the crowd came. He felt that it was a great job. He could sleep all he wanted, played and made fun of people and he drove bigger crowds than he ever did as a clown. He pretended the gorilla successfully.
However, eventually the crowds were tired of him for just swinging on tires. He began to notice that the people were paying more attention to the lion in the next cage. Not wanting to lose the attention of his audience, he decided to make a spectacular performance. He climbed to the top of his cage, crawled across a partition, and dangled from the top to the lion's cage. Of course, this made the lion furious, but the crowd people loved it.
At the end of the day the zoo keeper came and gave him a raise for being such a good attraction. Well, this went on for some time, he kept taunting the lion, the audience crowd grew a larger, and his salary kept going up. Then one terrible day happened. When he was dangling over the furious lion, he slipped and fell into the lion cage. The clown was really in big terrible situation. He was terrified.
Sooner the lion gathered itself and prepared to pounce. The clown was so scared. He could do nothing and he began to run round and round the cage with the lion close and closer behind. Finally, the lion could catch him. The clown started screaming and yelling, "Help me, help me!", but the lion was quick and pounces. The clown soon found himself flat on his back looking up at the angry lion and suddenly he heard a voice from the lion’s mouth;"Shut up you idiot! Do you want to get us both fired?".